যোগ
Vakrasana কি, ইয়াৰ উপকাৰীতা আৰু সাৱধানতা
বক্ৰাসন কি
বক্ৰাসন এই আসনত শৰীৰৰ ওপৰৰ অংশটো সম্পূৰ্ণ ঘূৰণীয়া কৰি কুটিল হৈ থাকে। মেৰুদণ্ড, হাতৰ মাংসপেশী, ভৰি আৰু পিঠি টানি থাকে।
লগতে Know as: টুইষ্টিং ভংগীমা, টুইষ্ট প’জ, বক্ৰ আসন, বক্ৰ আসন
কেনেকৈ আৰম্ভ কৰিব এই আসন
- ভৰি দুখন একেলগে টানি আগফালে টানি থিয় হৈ বহিব।
- কাষত হাত দুখন, তলুৱাখন মাটিত থিয় হৈ, আঙুলি দুটা একেলগে আগলৈ আঙুলিয়াই।
- লাহে লাহে আপোনাৰ এখন ভৰি (অৰ্থাৎ বাওঁফালে) আঁঠুৰ ওচৰত ভাঁজ কৰি সোঁ ভৰিৰ আঁঠুৰ ওচৰত তলুৱাখন মাটিত ৰাখক।
- বাওঁ ভৰিৰ আঁঠুটোৱে ৯০° কোণ আকাশৰ ফালে পোনে পোনে কৰিব লাগে।
- বাওঁহাতখন পিছফালে লৈ মেৰুদণ্ডৰ পৰা পোনে পোনে ৯” দূৰত্বত মাটিত হাতৰ তলুৱাটো ৰাখক।
- আঙুলিবোৰ একেলগে পিছলৈ আঙুলিয়াই।
- তাৰ পিছত সোঁহাতখন বাওঁ আঁঠুৰ সিটো ফালে ৰাখক।
- ভৰি দুখন পূব দিশলৈ টানিলে হাতৰ আঙুলিবোৰে উত্তৰ দিশলৈ আঙুলিয়াব।
- এতিয়া মূৰটো আৰু পিছফালে পিছফালৰ ফালে ঘূৰাই দিয়ক আৰু পিছফালটো চাবলৈ চেষ্টা কৰক।
- মূল অৱস্থালৈ ঘূৰি আহোঁতে প্ৰথমে মূৰটো মূল অৱস্থালৈ আনিব লাগে।
- এতিয়া সোঁহাতখন মূল অৱস্থালৈ লৈ যাওক আৰু তাৰ পিছত বাওঁহাতখন পিছফালৰ পৰা আনি দেহৰ কাষত ৰাখক।
- এতিয়া লাহে লাহে ভাঁজ কৰা ভৰিখন টানি প্ৰথম অৱস্থাৰ দৰে থিয় হৈ বহিব।
- একেদৰে আনখন ভৰিৰ পৰা অনুশীলন কৰক।
- ইয়াৰ ফলত বক্ৰাসনৰ এটা ঘূৰণীয়া হয়।
কেনেকৈ শেষ কৰিব এই আসন
- ভংগীমাটো মুক্ত কৰিবলৈ লাহে লাহে ভাঁজ কৰা ভৰিখন টানি প্ৰথম অৱস্থাৰ দৰে থিয় হৈ বহিব লাগে।
- একেদৰে আনখন ভৰিৰ পৰা অনুশীলন কৰক।
- ইয়াৰ ফলত বক্ৰাসন এটা ঘূৰণীয়া হয়।
ভিডিঅ’ টিউটোৰিয়েল
বক্ৰাসনৰ উপকাৰীতা
গৱেষণা অনুসৰি তলত দিয়া মতে এই আসন সহায়ক(YR/1)
- এই আসনে মেৰুদণ্ড শক্তিশালী কৰি স্নায়ু সক্ৰিয় কৰে।
- সুভূমনৰ মুখ খোল খায় আৰু কুণ্ডলিনী শক্তি উচ্চতম হৈ উঠে।এই আসনে কঁকালৰ পেশীবোৰক সজীৱ কৰি তোলে।
- পূৰ্ণ বক্ৰাসনে অৰ্ধা বক্ৰাসন কৰি লাভ কৰা সকলো উপকাৰ প্ৰদান কৰে।
বক্ৰাসন কৰাৰ আগতে ল’বলগীয়া সাৱধানতা
কেইবাটাও বৈজ্ঞানিক অধ্যয়ন অনুসৰি তলত উল্লেখ কৰা ৰোগত সাৱধানতা অৱলম্বন কৰিব লাগিব(YR/2)
- যিসকলৰ পেট ডাঙৰ হৈ আছে তেওঁলোকে হাতখন আঁঠুৰ সিটো ফালে ৰাখিবলৈ অসুবিধা অনুভৱ কৰিব পাৰে। হাতখন আঁঠুৰ ওপৰত ৰাখিব লাগে বা য’তেই আছে তাতেই ৰাখিবলৈ পৰামৰ্শ দিছিল, যদি মাটিত ৰখাটো সম্ভৱ নহয়।
গতিকে, ওপৰত উল্লেখ কৰা কোনো সমস্যা থাকিলে চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ লওক।
যোগৰ ইতিহাস আৰু বৈজ্ঞানিক ভিত্তি
পবিত্ৰ লেখাৰ মৌখিক প্ৰচাৰ আৰু ইয়াৰ শিক্ষাৰ গোপনীয়তাৰ বাবে যোগৰ অতীত ৰহস্য আৰু বিভ্ৰান্তিৰে ভৰি আছে। প্ৰাথমিক যোগ সাহিত্য সুক্ষ্ম কলপাতত লিপিবদ্ধ কৰা হৈছিল। গতিকে ই সহজেই ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছিল, ধ্বংস হৈছিল বা হেৰাই গৈছিল। যোগৰ উৎপত্তি হয়তো ৫০০০ বছৰতকৈও অধিক আগৰ হ’ব পাৰে। অৱশ্যে আন শিক্ষাবিদসকলে বিশ্বাস কৰে যে ই ১০ হাজাৰ বছৰ পুৰণি হ’ব পাৰে। যোগৰ দীঘলীয়া আৰু যশস্বী ইতিহাসক বৃদ্ধি, অনুশীলন আৰু উদ্ভাৱনৰ চাৰিটা সুকীয়া সময়ছোৱাত বিভক্ত হ’ব পাৰে।
- প্ৰাক ধ্ৰুপদী যোগ
- ধ্ৰুপদী যোগ
- পোষ্ট ক্লাছিকেল যোগ
- আধুনিক যোগ
যোগ হৈছে দাৰ্শনিক অভাৰটন থকা এক মানসিক বিজ্ঞান। পতঞ্জলিয়ে মনক নিয়ন্ত্ৰিত হ’ব লাগিব বুলি নিৰ্দেশ দি তেওঁৰ যোগ পদ্ধতি আৰম্ভ কৰে – যোগ-চিত্ত-বৃত্তি-নিৰোধা। পতঞ্জলিয়ে নিজৰ মনক নিয়ন্ত্ৰণ কৰাৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ বৌদ্ধিক আধাৰত গভীৰভাৱে সোমাই নাযায়, যিবোৰ সাংখ্যা আৰু বেদান্তত পোৱা যায়। যোগ, তেওঁ আৰু কয়, মনৰ নিয়ন্ত্ৰণ, চিন্তা-বস্তুৰ বাধ্যবাধকতা। ব্যক্তিগত অভিজ্ঞতাৰ ভিত্তিত যোগ হৈছে এক বিজ্ঞান। যোগৰ আটাইতকৈ প্ৰয়োজনীয় সুবিধাটো হ’ল ই আমাক সুস্থ শাৰীৰিক আৰু মানসিক অৱস্থা বজাই ৰখাত সহায় কৰে।
যোগে বয়স বৃদ্ধিৰ প্ৰক্ৰিয়াটো লেহেমীয়া কৰাত সহায় কৰিব পাৰে। যিহেতু বয়স বৃদ্ধি বেছিভাগেই স্বয়ংক্ৰিয়তা বা আত্মবিষক্ৰিয়াৰ দ্বাৰা আৰম্ভ হয়। গতিকে, আমি শৰীৰটোক পৰিষ্কাৰ, নমনীয়, আৰু সঠিকভাৱে তৈলাক্ত কৰি ৰাখি কোষৰ অৱক্ষয়ৰ কেটাবলিক প্ৰক্ৰিয়াটো যথেষ্ট পৰিমাণে সীমিত কৰিব পাৰো। যোগাসনৰ সম্পূৰ্ণ সুফল লাভ কৰিবলৈ যোগাসন, প্ৰাণায়াম, ধ্যান আদি সকলোবোৰ একত্ৰিত কৰিব লাগিব।
সাৰাংশ
বক্ৰাসনে পেশীৰ নমনীয়তা বৃদ্ধি কৰাত সহায় কৰে, শৰীৰৰ আকৃতি উন্নত কৰে, মানসিক চাপ কমায়, লগতে সামগ্ৰিক স্বাস্থ্য উন্নত কৰে।